طراحی مدل به‌کارگیری نخبگان علمی در محیط‌های دانشگاهی کشور (مطالعة موردی: اساتید دانشگاه تهران)

هدف اصلی این پژوهش، طراحی مدل به‌کارگیری نخبگان علمی در محیط­های دانشگاهی کشور است که با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه­پردازی داده‌بنیاد به‌صورت کیفی اجرا شده است. برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه­های نیمه‌ساختاریافته استفاده شد و تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش استراوس و کوربین و مدل پارادایمی انجام گرفت. نمونه­گیری به روش نظری و با بهره­مندی از تکنیک­های هدفمند (قضاوتی) و گلولة برفی (زنجیره­ای) بود که بر مبنای آن 36 مصاحبه با استادان چند دانشگاه و نخبگان علمی که در حوزة علمی و پژوهشی، تجربه و تخصص داشتند، انجام گرفت. نتایج تحلیل داده­های به‌دست‌آمده از مصاحبه­ها طی فرایند کدگذاری باز، محوری و انتخابی، به ایجاد نظریة داده­‌بنیاد در حوزة به­کارگیری نخبگان علمی در محیط­های دانشگاهی منجر شد. مدل طراحی‌شده در این پژوهش شامل ابعاد و مؤلفه‎های مؤثر، موانع و راهکارها، ویژگی­ها، شرایط علّی، زمینه­ای، واسطه­ای، عناصر تشکیل ‌دهنده است که پدیدۀ محوری، پیامدها و راهبردهای اجرای خط­مشی­ عمومی را نشان می‎دهد.